دغدغه‌ی نوآوری، مخاطب سرگردان

زبان شعر سالم اما گفتارگونه و نثرگونه است. اندکی هم فضای فانتزی بیش از حد بر شعر حاکم شده است و از همان نام شعر «فالوده با مزه فلافل» آغاز می‌شود؛ اما شعر حس و حالی عاطفه دارد.
شاعر قصد داشته در سرودن دست به نوآوری‌هایی بزند. نوآوری‌هایی که اکنون دیگر از رده خارج‌ شده‌اند. از نظر دستور زبان و با توجه به نحوه‌ی به کار بردن زبان معیار و برخی اصطلاحات مشکلات اساسی در شعر است و شاید شاعر قصد داشته از همان حرکات نوآورانه تقلید کند اما تمهیدات لازم را به کار نگرفته است پس حتی همان نوآوری‌های کار خراب کن احتمالی هم عموماً غلط محسوب می‌شوند چون ادله و تمهیدی در لزوم یا توجیه غلط به کار بردنشان به کار نرفته است.
در سطر سوم بعد ۱۴ سالگی صورت صحیح و غیر عامیانه‌اش بعد از چهارده سالگی است.
در سطر چهارم و پنجم: هنوز هم در نبودنت با من / کاری می‌کنند که پاییز با درخت نمی‌کند.
این بُرش، یادآور شعر مولانا در دفتر اول مثنوی است.
گفت پیغامبر ز سرمای بهار
تن مپوشانید یاران زینهار
زانک با جان شما آن می‌کند
کان بهاران با درختان می‌کند
البته در شعر دیگران هم قریب به همین مضمون دیده شده است.
می‌خواهم با تو آن کنم
که بهار می‌کند با همه گیلاس بُنان.
از پابلو نرودا و برگردان بیژن الهی


و سطر ششم و هفتم علاوه بر حذف بی دلیل و نابجای فعل که توی ذوق می‌زند شاعر به سمت ایضاح و حتی توضیح واضحات حرکت کرده است
اضافه‌ی استعاری و تشخیص به کار رفته در سطر ۹ و ۱۰ یعنی بغض دست می‌کند و جیب سیگار اما بد به کار نرفته‌اند و خوب از کار درآمده‌اند و نشان دهنده‌ی این است که شاعر می‌تواند با تمرکز بر به تصویر درآوردن ذهنیتش، تصاویر خوبی خلق کند.
در سطر یازده و «نخ‌های بعدی را» درست‌تر است چون نمی‌شود «نخ بعد» را بدون آوردن متمم لازم به کار برد و گفته شود: نخ بعد پشت سر هم روشن کرد!
و در سطر ۱۲ هرچند سیگار راه گریه را بند نمی‌آورد اما با کمی چشم‌پوشی می‌توان پذیرفت که موجب تسکین شاعر شده است اما چون منطق لازمه‌ی این شعر را مختل کرده است، آسیبی به شعر وارد کرده است.
در ادامه در «یواشکی» آشنایی‌زدایی نسبتاً جالبی دارد.
«گروه می‌آیند» غرابت استعمال هزاران هزار بی من هم بهتر بود هزاران هزار تن بی من باشد هم از نظر قافیه درونی و موسیقی هم فصاحت جمله دیگر اینکه پنجره لبخند می‌زند لبخند نمی‌کند اما آب اگرچه کف می‌کند کف زدن به معنی دست بر هم زدن هم می‌تواند لحاظ شود.
دوستم دارم لپ‌های قرمزت را / روی فالوده / شراب سرخ آلبالوی عشقم
از آن‌ نوآوری‌های سردردآور است که ضرورت دارد شاعر از این دستاوردهای حداقلی برای نتیجه‌های زبان ورزانه‌ی بسامان عبور کند.