نقد سه شعر از آقای حنظله ربانی

آقای حنظله ربانی بزرگوار
سلام
با کارهایتان کم و بیش آشنایم
به نظرم کارهای نوجوانانه شما قوی‌تر از کارهای کودکتان است
محوریت هر سه شعر با «گل و پروانه و غنچه» بود و شعرهای غنچه ۱ و غنچه ۲ ذهن را ناخودآگاه به سمت شعر آقای قیصر امین‌پور عزیز می‌برد:
غنچه با دل گرفته گفت:
زندگی
لب ز خنده بستن است
گوشه‌ای درون خود نشستن است
گل به خنده گفت:
زندگی شکفتن است
با زبان سبز راز گفتن است
گفتگوی غنچه و گل از درون باغچه باز هم به گوش می‌رسد
تو چه فکر می‌کنی؟
کدام یک درست گفته‌اند؟
من که فکر می‌کنم
گل به راز زندگی اشاره کرده است
هرچه باشد او گل است
گل یکی دو پیرهن
بیشتر ز غنچه پاره کرده است
"قیصر امین پور"

در شعر اولتان:

"پیله، دانشگاه بود
کرم
دانشجوی آن در رشتۀ پروانگی
فارغ‌التحصیل شد
روی برگ گل از او تجلیل شد"

من خیلی خیلی از قافیه‌های " فارغ‌التحصیل " و "تجلیل "خوشم آمد.خلاقانه و شاعرانه بود
شعر دومتان زیبا و بی ایراد است

در شعر سومتان:

مثل گل رفتارهایش دست و دل‌بازانه نیست
لایق دیدار با پروانه نیست
غنچه خود را می‌گرفت

زمان فعل‌هایتان با هم یکی نیست
یا فعل " نیست" باید بشود: " نبود " یا فعل "می‌گرفت" باید بشود: «می‌گیرد».
منتظر کارهای قشنگتان هستم و امیدوارم به زودی مجموعه نوجوانتان چاپ شود و از خواندنش لذت ببرم
موفق باشید